ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 9.00 ΜΜ.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ (ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ 5)

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ


Το Φεστιβάλ ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας αναγνωρίζοντας την ανάγκη για την περαιτέρω προβολή της ταινίας μικρού μήκους εντάσσει στον ετήσιο προγραμματισμό του τη διοργάνωση προβολών σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Φέτος – για 2η χρονιά - εντάχθηκε και η Λιβαδειά στον κατάλογο των πόλεων.

Έτσι στις 31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου 2014 θα προβληθούν οι βραβευμένες ταινίες του 36ου Φεστιβάλ Δράμας.

Για την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014 το πρόγραμμα έχει ως εξής:

DEAD END	ΤΩΝΙΑ ΜΙΣΙΑΛΗ
ΝΙΚΟΛΕΤΑ	ΣΟΝΙΑ ΛΙΖΑ ΚΕΝΤΕΡΜΑΝ
PIETA	ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΣΑΝΤΙΛΑΣ
ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ	ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΛΕΟΥΣΗ
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ	ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΟΥΡΝΑΣ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ ΕΔΩ	ΙΩΝ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΣΚΙΑΜΑΧΙΑ	ΝΤΙΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
TRAVEL EXPRESS	ΝΑΤΑΣΑ ΞΥΔΗ

Ομιλία-Παρουσίαση «ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Η Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO» 5/2/2014 στη Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς

ΘΕΜΑ: Ομιλία-Παρουσίαση «ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Η Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO»

Την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 6 μμ, η αρχιτέκτονας Μάρω Ρόδη, με αφορμή τη σημαντική θρησκευτική εορτή για το βοιωτικό κόσμο, του Οσίου Λουκά του Στειριώτη στις 7 Φεβρουαρίου, θα ομιλήσει και θα παρουσιάσει για την Μονή Οσίου Λουκά και τη Βυζαντινή Τέχνη τον 11ο αιώνα, με τον τίτλο "ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Η Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO".

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Χώρο Διαδραστικής Συνεργασίας (Co-working Lounge) του Media Lab της Βιβλιοθήκης.

Η ΟΥΝΕΣΚΟ / UNESCO είναι ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization).

Με τον όρο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO νοείται μία διακριτή θέση ή τόπος (όπως δάσος, όρος, λίμνη, έρημος, μνημείο, κτήριο, σύμπλεγμα ή πόλη), που προτάθηκε και έγινε αποδεκτό στον κατάλογο των μνημείων που διαχειρίζεται το διεθνές Πρόγραμμα Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Το 1990, η Μονή του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας, η Μονή Δαφνίου και η Νέα Μονή Χίου προστέθηκαν στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO με βάση τα παρακάτω κριτήρια:

·      «να αποτελεί αριστούργημα της ανθρώπινης δημιουργικής διάνοιας».

·      «να αποτελεί σημαντικό παράδειγμα τύπου κτηρίου, αρχιτεκτονικού ή τεχνολογικού συνόλου ή τοπίου που απεικονίζει σημαντική ή σημαντικές φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας».

·      Παρά τη γεωγραφική τους απόσταση (το πρώτο στην Βοιωτία, το δεύτερο στην Αττική και το τρίτο στο Αιγαίο) αυτά τα τρία μοναστήρια ανήκουν στην ίδια τυπολογική σειρά.

Και οι τρείς (3) εκκλησίες τους έχουν κτισθεί με μεγάλο θόλο ο οποίος στηρίζεται με μικρές αψίδες δημιουργώντας έναν οκταγωνικό χώρο, έχουν ποικίλο διάκοσμο, πολύχρωμες ορθομαρμαρώσεις, ψηφιδωτά σε χρυσό φόντο, όλα χαρακτηριστικά της περιόδου 961 – 1204 Μ.Χ επί Δυναστείας των Μακεδόνων και Κομνηνών Αυτοκρατόρων – Δεύτερη Περίοδος Ακμής της Βυζαντινής Τέχνης.

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΗ: ΤΟΥ ΟΛΙΒΙΕ ΑΣΑΓΙΑΣ την Παρασκευή 10/1/2014 από την Κιν/κή Λέσχη Λιβαδειάς

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ

ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014   9.00 ΜΜ.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ (ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ 5)

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΗ

ΤΟΥ ΟΛΙΒΙΕ ΑΣΑΓΙΑΣ

Λίγο έξω από το Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Ο Ζιλ, ένας νέος που τελειώνει το σχολείο, παρασύρεται από την πολιτική και δημιουργική αναταραχή της εποχής. Όπως και οι φίλοι του, βρίσκεται ανάμεσα στις ριζοσπαστικές πολιτικές δεσμεύσεις και στις προσωπικές του προσδοκίες. Οι πράξεις τους θα τους φέρουν στην Ιταλία και αργότερα στο Λονδίνο, όπου μέσα από ερωτικές συναντήσεις και καλλιτεχνικές ανακαλύψεις, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν  να κάνουν τις τελικές επιλογές τους για να βρουν τη θέση τους μέσα σε αυτούς τους ανήσυχους καιρούς.

Ο Ολιβιέ Ασαγιάς συνεχίζει το ταξίδι του στην ταραγμένη δεκαετία του ’70 μετά την επική ιστορία του τρομοκράτη Κάρλος, με μια πιο προσωπική ιστορία που έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη συγκινητική όσο και τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης μιας παρέας νέων μέσα στο εκρηκτικό κλίμα  μιας καθοριστικής εποχής, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά το προσωπικό με το πολιτικό, κάνοντας τις δικές του αναγωγές ανάμεσα στη γενιά που μεγάλωσε μέσα στον πολιτικό  ριζοσπαστισμό και σε μια σημερινή που αναζητά το δικό της δρόμο μέσα σε μια εξίσου θυελλώδη εποχή. Όπως και σήμερα έτσι και τότε, η αίσθηση της ματαίωσης ήταν έντονη, ωστόσο η ένταση των νεανικών χρόνων και η επιθυμία για εμπειρίες υπερνικά τις όποιες απογοητεύσεις και οδηγεί τους ήρωες σε αυτό που τελικά προσδοκούν να γίνουν.