Τέσσερις φίλες "Εκεί και πάντα αλλού" συζητούν στο Βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ Για το πού, πώς, πότε και γιατί ο έρωτας γίνεται λογοτεχνία Δευτέρα 2 Μαρτίου στις 8.00 το βράδυ

 

Τέσσερις φίλες

"Εκεί και πάντα αλλού" συζητούν στο

Βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

Για το πού, πώς, πότε και γιατί ο έρωτας γίνεται λογοτεχνία

Δευτέρα 2 Μαρτίου στις 8.00 το βράδυ

Ρένια Λουϊζίδου, ηθοποιός

Εριφύλη Μαρωνίτη, δημοσιογράφος

Μαρία Παναγιωτοπούλου, δημοσιογράφος

Μαρία Παπαγιάννη, συγγραφέας

ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΟΥ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

Μια ιστορία δεν είναι ποτέ μια ιστορία. Είναι πολλές μικρές παράλληλες ιστορίες που μπλέκονται σαν ιστός αράχνης άλλοτε σε φωτεινά κι άλλοτε σε σκοτεινά μονοπάτια.

Η ιστορία της Δώρας και του Γρηγόρη.  Η σχέση τους μετράει πολλά χρόνια όταν η κόρη τους περνάει στο Πανεπιστήμιο. Καθώς αλλάζει η ισορροπία μέσα στο σπίτι, η Δώρα ανακαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι όπως θα ήθελε. Στη δουλειά της συνδέεται με μια ηλικιωμένη γυναίκα, τη Σαπφώ. Όταν εκείνη πεθαίνει, της αφήνει το ημερολόγιό της. Μέσα από τις σελίδες του η Δώρα θα κάνει ένα ταξίδι στον χρόνο, σε μια Ελλάδα που δε γνώρισε, και θ’ ακολουθήσει τα ίχνη μνήμης που άφησε πίσω της η Σαπφώ. Η ιστορία όπως τη θυμάται και τη γράφει εκείνη, η ιστορία όπως τη διαβάζει η Δώρα στο μέσο της δικής της διαδρομής, μικρές πτυχές στη σκιά της μεγάλης Ελλάδας που παραπαίει ανάμεσα σε πολέμους, ηρωικές στιγμές και σκοτεινούς εφιάλτες. Ποιος θα ενδιαφερθεί για τον νεαρό Αχιλλέα που έρχεται στην Αθήνα από το νησί του γεμάτος προσδοκίες και όνειρα; Η ζωή του θα συνδεθεί με τον ερχομό της σοκολάτας, που θα τον μαγέψει και θα τον κάνει να βλέπει τα κανονικά σαν θαύματα. Τσοκολάτα φώναζε τη γυναίκα του και σοκολατάκι την εγγονή του τη Σαπφώ, που θα προσπαθήσει να της γνωρίσει τον κόσμο για να έχει και να θυμάται, θα την περπατήσει σε όλες τις στράτες, στην Αθήνα των προσφύγων και των ποιητών, των  αμανέδων και του τανγκό, των πρώτων θερινών κινηματογράφων κάτω από την Ακρόπολη. Όταν ο παππούς Αχιλλέας τής αφήσει το χέρι, η Σαπφώ μεγαλώνοντας στα χρόνια της διάψευσης θα γνωρίσει τον έρωτα, αλλά δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει τα όρια και να παλέψει γι’ αυτόν.

 Μια λεπτή γραμμή χωρίζει τη ζωή στα δύο. Την πατάς ή όχι; Κι αν από την άλλη πλευρά βρίσκεται ό,τι αγάπησες περισσότερο; Το ακολουθείς; Ένα λεπτό νήμα, η κλωστή, το όριο, τα σύνορα. Σ’ αυτά που αγαπάς και σ’ αυτά που ποθείς. Στη ρουτίνα και στο όνειρο. Στην ασφάλεια και στην περιπέτεια.

Το ημερολόγιο της Σαπφώς θα βοηθήσει τη Δώρα να αναμετρηθεί με τη ζωή της. Σαν να ξεκόλλησε μια μικρή πετρούλα που εμπόδιζε το νερό να τρέξει και τα μάτια να δουν. Και κύλησε το ποτάμι και παραδόθηκαν τα χρωστούμενα και κλείσανε τα τεφτέρια. Κι ένιωσε η Δώρα ανάλαφρη κι ελεύθερη να τολμήσει, να τρέξει, κι ας πέσει. Δεν ήταν η τελευταία μέρα που θα έβλεπε το φεγγάρι, κι αυτό ξαφνικά είχε πιο πολλή σημασία απ’ όλα. Ήξερε ποιο δρόμο ήθελε να πάρει, και θα τον τολμούσε χωρίς να αναρωτιέται αν θα την οδηγούσε στον απολεσθέντα της παράδεισο. Ήξερε πως θα έπαιρνε τον δρόμο που οδηγούσε στη θάλασσα, κι εκεί θα κολυμπούσε.

Η Μαρία Παπαγιάννη γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη συνέχεια δούλεψε ως δηµοσιογράφος στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, σε εφηµερίδες και περιοδικά. Συνεργάστηκε µε την Ορχήστρα των Χρωµάτων ως υπεύθυνη γραφείου τύπου. Τα τελευταία χρόνια γράφει ιστορίες για µικρά και µεγαλύτερα παιδιά και µεταφράζει παιδική λογοτεχνία. Τα βιβλία της έχουν αποσπάσει διακρίσεις, ενώ το παραµύθι της «Μια άλλη µέρα θα νικήσεις εσύ» κυκλοφορεί σε πολλές γλώσσες. Το µυθιστόρηµά της µε τίτλο «Το δέντρο το µονάχο» τιµήθηκε µε το Κρατικό Βραβείο και µε το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω. Έγραψε λιµπρέτα και στίχους για παραστάσεις µουσικού θεάτρου, σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου («Ταξιδεύοντας µε τον Σταυρό του Νότου», «Παράξενο δεν είναι;», «Πες το µ’ ένα παραµύθι»).

 Όλα της τα βιβλία κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πατάκη.